O szkole

W 1837 r. na kartach historii szkolnictwa polskiego zaznaczyła swoje powstanie pierwsza, czterooddziałowa gminna szkoła w Topoli Królewskiej.
Szkoła mieściła się w małym, drewnianym budynku na skrzyżowaniu dróg do Kutna i do Krośniewic. Uczyło się w niej od Wszystkich Świętych do Wielkanocy około 70 uczniów.
Wieś Topola Królewska szczyci się wielowiekową historią, ściśle związaną z historią Łęczycy, która przez wieki należała do najznakomitszych miast polskich.
Położona była przy ważnym szlaku komunikacyjnym, biegnącym ze wschodu z Mołdawii przez Lwów, Sandomierz, Łęczycę i Koło do Poznania oraz z południa od Krakowa przez Łęczycę i Toruń do Gdańska.
Lokalizacja wsi i żyzne gleby sprzyjały jej rozwojowi. Pierwszy dokument historyczny w którym jest wzmianka o Topoli, pochodzi z 1268 roku, ale historycy przypuszczają, że wieś istniała już w XI wieku.
W nieznanym bliżej czasie Topola, którą umownie już wówczas można nazwać obecnym terminem "Królewska", przeszła wskutek nadania monarszego w posiadanie dziekana włocławskiego Alberta. O tym informuje wspomniany dokument księcia Kazimierza z 1268r.
Po śmierci Albrechta wieś powróciła zapewne w ręce księcia, skoro 21 września 1297 r. (703 lat temu) Władysław Łokietek nadał Pielgrzymowi - mieszczaninowi łęczyckiemu, za zasługi wyświadczone księciu, 5 wolnych łanów w swojej wsi Topola.
Z dokumentu tego wynika również, że Topola była bardzo wcześnie lokowana (rok później niż Łęczyca).
Historia jej wiąże się z tak znakomitymi osobami jak: arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka, królowie - Władysław Łokietek, Kazimierz Wielki, Władysław Jagiełło, Kazimierz Jagiellończyk, Zygmunt Stary i Jan III Sobieski.
Historię wsi od zarania, aż po dzień dzisiejszy, wyznaczały dzieje państwa polskiego i kreowały losy polskiej oświaty.
W okresie międzywojennym odbudowa polskiej państwowości po ponad stuletniej niewoli inspiruje rozwój szkolnictwa. W Topoli Królewskiej rozkwita bujne życie kulturalne i oświatowe. Ważną rolę w tym procesie odgrywa szkoła. Aż pięciu absolwentów kończy studia wyższe, co w tym okresie było zjawiskiem niezwykłym. Budynek pierwszej szkoły w Topoli Królewskiej oddany do użytku w 1837 roku okazał się zbyt mały.
Dla tych celów potrzebny był bardziej funkcjonalny i większy budynek szkolny.
Dzięki ofiarności miejscowego społeczeństwa, z inicjatywy kierownika szkoły pana Jana Januszewskiego i wójta gminy pana Andrzeja Góry, został zbudowany i oddany 31 X 1937 r. do użytku nowy, znacznie większy budynek szkoły, który po modernizacji w 1994 i 1997 służy dzieciom po dzień dzisiejszy.
We wrześniu 1939 roku szkoła podzieliła los innych polskich szkół i została przez okupanta przeznaczona na szkołę dla dzieci niemieckich przesiedleńców, dla młodzieży Hitler Jugend oraz urząd gminy.
Po wyzwoleniu szkoła szybko wznowiła zajęcia, bo już 12 marca 1945 roku otworzyła swoje podwoje dla dzieci i młodzieży. W zamyśle władz miała to być szkoła II stopnia o trzech nauczycielach, ale życie skorygowało tą decyzję. Szkoła otrzymała sześć sal lekcyjnych, w których na zmiany uczyło się 199 uczniów. Pierwsi powojenni absolwenci pełnej, siedmioklasowej szkoły opuścili ją z końcem roku szkolnego 1949/50. Przez kolejne lata pod kierunkiem coraz lepiej przygotowanych nauczycieli, przy coraz lepszym wyposażeniu w sprzęt i pomoce naukowe zdobywały wiedzę kolejne roczniki uczniów, a szkoła zyskiwała znaczenie i popularność w środowisku uczniów, rodziców, władz samorządowych i oświatowych.
Osiągnięcia dydaktyczne i wychowawcze szkoły, wysokie wyniki uczniów w nauce, w konkursach przedmiotowych, w sporcie i imprezach artystycznych sprawiły, że szkoła w Topoli Królewskiej stała się szkołą wiodącą.
Ciekawe rozwiązania organizacyjne i metodyczne szkoły były popularyzowane w audycjach radiowych, w prasie oraz na konferencjach oświatowych. W wyniku przeprowadzonej reformy oświaty szkoła nasza zostaje na jakiś czas podporządkowana Zbiorczej Szkole Gminnej w Łęczycy, by następnie po odzyskaniu samodzielności z jeszcze większym zaangażowaniem realizować zadania współczesnej szkoły.
Rok 1996 ma dla naszej placówki znaczenie szczególne. Szkoła zostaje podporządkowana Radzie Gminy Łęczyca i staje się szkołą samorządową. Dyrektor - mgr Jan Perka - dąży do zrealizowania swojego marzenia i celu - rozbudowy szkoły. I znowu, jak sześćdziesiąt lat wcześniej, dzięki ogromnemu zaangażowaniu dyrektora szkoły, ofiarności miejscowego społeczeństwa, pomocy rodziców, którym przewodzi pani Maria Wdowiak, oraz osobistemu zaangażowaniu Wójta Gminy Łęczyca pana mgr inż. Andrzeja Wdowiaka realizuje się projekt dobudowy szkoły i wyposażenia jej w całkowicie zautomatyzowane, ekologiczne centralne ogrzewanie.
W 1995 roku w nauczaniu początkowym od klasy pierwszej do trzeciej wdrażana jest innowacja polegająca na nauczaniu blokowym z oceną opisową i dodatkowym językiem niemieckim.
Dla upamiętnienia zbiegających się trzech ważnych dat historycznych w życiu szkoły (190 rocznicy powołania szkoły - 1807 r., 60 rocznicy wybudowania nowej szkoły - 1937 r. i oddania do użytku dobudowanej i unowocześnionej szkoły - 1997 r.) w dniu 13 października 1997 r. nadano szkole imię Władysława Łokietka, ufundowano sztandar i wmurowano tablicę pamiątkową.